Przepisy te skierowane są przede wszystkim do pracowników delegowanych do Polski oraz podmiotów polskich, u których takie osoby pracują.
Warto zwrócić uwagę na Rozdział VII projektu – „Stosowanie przepisów ustawy do pracownika skierowanego do pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez pracodawcę mającego siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim” Do rozdziału tego proponuje się, co do zasady, przeniesienie regulacji zawartej w obowiązującym art. 67[3] Kodeksu pracy, zgodnie z którym art. 67[1] i 67[2] Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio w przypadku wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez pracownika skierowanego do tej pracy przez pracodawcę mającego siedzibę w państwie niebędącym członkiem Unii Europejskiej. Przepisy tej ustawy miałyby więc zastosowanie w przypadku wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez pracownika skierowanego do tej pracy przez pracodawcę mającego siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim.
Należy także zwrócić uwagę na przepisy dotyczące kar, grzywien i ich egzekwowania. Według proponowanej ustawy, karze grzywny będzie podlegał również pracodawca delegujący pracownika z terytorium RP lub przedsiębiorca w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, który nie udziela informacji na wniosek Państwowej Inspekcji Pracy w trybie określonym tą ustawą.
Dużą rolę w realizacji nowych przepisów przewidziano dla Państwowej Inspekcji Pracy, która ma ściśle współpracować z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych.
Ustawa jest obecnie na etapie konsultacji społecznych. Ustawa powinna wejść jednak w życie nie później niż 1 maja 2016r., ponieważ taki czas na implementację dała Państwom Członkowskim Dyrektywa.
